Profilaktyka urazów przeciążeniowych

Rehabilitacja pourazowa

W ostatnich latach wzrosła aktywność fizyczna Polaków. Wszystko za sprawą coraz powszechniejszego promowania zdrowego stylu życia nie tylko u ludzi młodych, lecz także dorosłych. Regularne wyrabianie sprawności ruchowej poprzez sport poprawia samopoczucie, zwiększa odporność organizmu, a także zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby cywilizacyjne XXI wieku. Mimo wielu korzyści związanych z regularną aktywnością, czasem dochodzi do urazów przeciążeniowych mięśni i stawów. Jak im zapobiec?

Jakie są przyczyny powstawania urazów przeciążeniowych mięśni i stawów?

Do urazów przeciążeniowych dochodzi w wyniku nadmiernego obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego oraz zbyt małej ilości odpoczynku. Z tą przypadłością borykają się bardzo często młodzi sportowcy, których układ kostny nadal jest w fazie wzrostu, a więc jest wrażliwy na powstawanie różnorakich obrażeń. Również u dorosłych osób w sposób naturalny może dojść do urazów, jest to związane przede wszystkim:

– ze zbyt wysoką intensywnością treningów, w szczególności u osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę ze sportem,

– z brakiem rozgrzewki – może prowadzić do mikrourazów włókien mięśniowych, które z kolei mogą skutkować naderwaniem lub zerwaniem mięśnia,

– ze zbyt twardym podłożem do ćwiczeń – ma to znaczenie np. podczas biegania,

– z niewłaściwym korzystaniem ze sprzętu – nadmierne obciążenia i nieprawidłowe wykonywanie ćwiczeń,

– z brakiem stretchingu po treningu,

– z niewłaściwym doborem obuwia – przy systematycznym wysiłku może powodować ból w okolicach stóp, piszczeli, kolan,

– ze zmniejszoną siłą i elastycznością mięśni.

W jaki sposób zapobiec urazom przeciążeniowym?

Profilaktyka urazów przeciążeniowych związana jest z bardzo szerokim zakresem działań, które należy podjąć. Do uszkodzeń ciała najczęściej dochodzi powoli, na skutek niewłaściwego wysiłku fizycznego. Należy pamiętać o tym, aby dobrać rodzaj aktywności do indywidualnych predyspozycji i możliwości. Nie wolno również zapomnieć o systematycznym zwiększaniu obciążenia.

Wszelki wysiłek powinien być dostosowany nie tylko do aktualnych potrzeb, lecz także stanu zdrowia. W razie jakichkolwiek symptomów (np. bólu) mogących wskazywać na nadmierne obciążenie mięśni czy stawów, zaleca się natychmiastowe zaprzestanie treningu i skonsultowanie się ze specjalistą.

Aby zapobiec urazom przeciążeniowym należy:

 

– systematycznie uprawiać sport,

– dopasowywać intensywność aktywności fizycznej do możliwości,

– stopniowo zwiększać obciążenie,

– przeprowadzać odpowiednią rozgrzewkę, która przygotuje organizm do wzmożonego wysiłku,

– po ćwiczeniach rozciągać mięśnie,

– robić przerwy między treningami po to, by organizm miał czas na regenerację,

– dobrać indywidualnie sprzęt sportowy w oparciu o wagę, wzrost, ewentualne wady narządu ruchu,

– właściwie ustawiać sprzęt sportowy, warto również go sprawdzić przed każdym wysiłkiem,

– ochraniać narząd ruchu za pomocą ochraniaczy czy stabilizatorów.

Podsumowanie

Urazy przeciążeniowe mogą rozwijać się powoli. Najczęściej dochodzi do nich wskutek źle dobranej aktywności fizycznej do aktualnych możliwości. Nie wolno również bagatelizować żadnych dolegliwości bólowych, ponieważ mogą prowadzić do poważnej kontuzji. Aby temu zapobiec powinno się wybrać zestaw ćwiczeń w oparciu o własne predyspozycje. Warto korzystać z różnorakich form ruchu i treningów uzupełniających po to, by pobudzić różne partie mięśni, nie zapominając równocześnie o przeprowadzeniu rozgrzewki przed treningiem, stretchingu po aktywności i odpowiednio długiej przerwie między ćwiczeniami.

Rehabilitacja wad postawy dzieci

Rehabilitacja wad postawy dzieci

Obecnie jednym z najczęściej występujących problemów społecznych są wady postawy. Z roku na rok rośnie liczba dzieci i młodzieży mających „krzywy” kręgosłup, płaskostopie czy „okrągłe” plecy. Przyczynia się do tego nieaktywny tryb życia oraz niewystarczająca ilość ruchu. Zbyt późna profilaktyka schorzenia bądź bagatelizowanie jakichkolwiek zmian w początkowej fazie rozwoju, może skutkować rozwinięciem się wad bądź nieodwracalnymi zmianami w układzie kostnym dorastającego dziecka. Aby temu zapobiec, należy jak najszybciej zdiagnozować dysfunkcję, po to by przeprowadzić odpowiednie leczenie.

Prawidłowa postawa ciała dziecka

Przyjmuje się, że prawidłowa postawa to taka, gdy poszczególne części szkieletu do siebie pasują oraz znajdują się we właściwym położeniu, dzięki pracy mięśni, ścięgien i więzadeł.

Prawidłowa sylwetka dziecka charakteryzuje się m.in.:

– lekko ściągniętymi łopatki, które zbytnio nie odstają,

– głową, która nie jest za bardzo wysunięta do przodu,

– płaskim brzuchem, który nie wystaje przed klatkę piersiową,

– barkami na jednej linii,

– naturalnymi krzywiznami kręgosłupa.

Utrzymanie prawidłowej postawy jest niezwykle ważne, ponieważ nie tylko pomaga zachować stabilność i równowagę ciała, lecz także wpływa na ułożenie i działanie narządów wewnętrznych oraz zapewnia wydolność statyczno-dynamiczną.

Najczęstsze wady postawy

Każde odchylenie od prawidłowej postawy nazywany wadą postawy. Wyróżniamy zmiany w układzie kostnym, brak symetrii, a także pojedyncze nieprawidłowości, które nie zawsze wpływają drastycznie na ukształtowanie kręgosłupa.

Najczęstsze wady postawy to:

– Skolioza, czyli skrzywienie kręgosłupa charakteryzujące się krzywizną w kształcie litery S. Deformacja obejmuje najczęściej odcinek piersiowy i lędźwiowy.

– Powiększona lordoza lędźwiowa, wyróżniająca się łukowatym wygięciem dolnego odcinka pleców w stronę brzuszną.

– Powiększona kifoza piersiowa. Zniekształcenie sylwetki polega na nadmiernym wygięciu kręgosłupa do tyłu w odcinku piersiowym.

Rodzaje wad postawy

Wady postawy możemy podzielić na:

– Wrodzone w okolicy klatki piersiowej i kręgosłupa (np. skolioza, powiększona kifoza piersiowa, powiększona lordoza lędźwiowa, plecy płaskie, klatka piersiowa kurza), a także kończyn dolnych i stóp (np. stopa płaska, szpotawa, koślawość i szpotawość kolan).

– Nabyte powstałe w wyniku przebytych chorób bądź takich czynników jak: zbyt mała aktywność, siedzący tryb życia, nawyki złej postawy, niewłaściwe noszenie plecaka lub torby, zaburzenia napięcia mięśni.

Rehabilitacja wad postawy dzieci

Leczenie wad postawy można podzielić na kilka etapów. Pierwszym z nich jest dokładne badanie w celu zdiagnozowania konkretnego schorzenia. Podczas niego ocenia się ustawienia miednicy, barków i kręgosłupa. Kolejnym krokiem jest normalizacja napięcia określonych partii mięśniowych bądź zwiększenie zakresu ruchów w stawach. Następnie za pomocą ćwiczeń korekcji poddaje się postawę ciała. Ćwiczeniami aktywuje się i osłabione mięśnie i oraz zapewnia równowagę pomiędzy poszczególnymi grupami mięśniowymi.

Rehabilitacja kobiet w ciąży

Oczekiwanie na narodziny dziecka to często jeden z najpiękniejszych, a jednocześnie najtrudniejszych okresów w życiu kobiety. W ciele przyszłej mamy następuje szereg różnego rodzaju zmian nie tylko w układzie hormonalnym, ale również kostno-stawowym. Tkanka chrzęstna ulega zmiękczeniu. Dochodzi do pogłębienia lordozy szyjnej i lędźwiowej. Rosnący brzuch zwiększa obciążenie kręgosłupa, czemu często towarzyszy ból oraz dyskomfort. Jak sobie z nim radzić? Co zrobić, by przygotować ciało do porodu i lepiej znieść trudy połogu? Niezwykle pomocna może okazać się rehabilitacja w ciąży.

Co ćwiczyć w ciąży?

Wiele kobiet rezygnuje z aktywności fizycznej w czasie ciąży, myśląc, że gimnastyka zaszkodzi nienarodzonemu jeszcze dziecku. To błąd. Istnieje wiele różnych treningów bezpiecznych zarówno dla przyszłej mamy, jak i dla maluszka. Mowa tu między innymi o ćwiczeniach oddechowych, rozciągających, przeciwzakrzepowych, korygujących postawę i wzmacniających kręgosłup. 

Nie należy zapominać również o mięśniach dna miednicy, które są szczególnie narażone na duże obciążenia, przede wszystkim ze względu na powiększającą się macicę. Wspomniane zabiegi fizjoterapeutyczne powinny być wykonywane pod okiem doświadczonego specjalisty. Na szczęście, coraz więcej przychodni i ośrodków rehabilitacyjnych ma je w swojej ofercie.

Jakie korzyści przynosi rehabilitacja w ciąży?

Systematyczne ćwiczenie w ciąży wywiera korzystny wpływ zarówno na organizm kobiety jak i rozwój dziecka. Aktywne przyszłe mamy lepiej znoszą trudy ciąży oraz towarzyszące jej dolegliwości, na przykład wspomniany już ból kręgosłupa. Poza tym ruch usprawnia proces odprowadzania limfy z miednicy, a w rezultacie zapobiega powstawaniu obrzęków. Przeciwdziała też nadmiernemu przybieraniu na wadze i znacznie ułatwia codzienne funkcjonowanie.

Co więcej, ukierunkowana aktywność fizyczna pozwala przygotować ciało do zbliżającego się rozwiązania. Wytrenowane i uelastycznione mięśnie dna miednicy lepiej reagują podczas porodu. Ryzyko ich nadmiernego rozciągnięcia zostaje zminimalizowane, a w efekcie zmniejsza się również prawdopodobieństwo wystąpienia różnych przykrych konsekwencji po przyjściu dziecka na świat. Chodzi na przykład o problemy z nietrzymaniem moczu. 

Rehabilitacja w ciąży – kiedy nie wolno z niej korzystać?

Rehabilitacja w ciąży przynosi szereg rozmaitych korzyści. Niemniej jednak istnieją pewne przeciwskazania do przeprowadzania przywołanych zabiegów fizjoterapeutycznych, między innymi krwotoki oraz zagrożenie poronieniem.

Ból kręgosłupa/dyskopatia – jak zapobiegać i leczyć?

Silny ból w okolicy kręgosłupa może uprzykrzyć życie w najmniej odpowiednich momentach. Można mu jednak skutecznie zapobiegać jeszcze zanim się pojawi lub leczyć, kiedy już mamy z nim do czynienia. Dowiedz się, co robić, aby chronić swój kręgosłup i jak sobie radzić z bólem.

Bóle kręgosłupa

Szacuje się, że bóle kręgosłupa dotyczą pomiędzy 50-80% populacji. Odnoszą się one zarówno osób pracujących fizycznie, jak i osób, które pracują siedząco. Wśród najczęstszych przyczyn bólu kręgosłupa można wyróżnić:

  • nieprawidłową postawę,
  • przeciążenie mięśni,
  • uszkodzenia mechaniczne,
  • zmiany zwyrodnieniowe,
  • stany zapalne,
  • złą kondycję fizyczną,
  • choroby kręgosłupa i układu kostnego.

Wśród najczęściej występujących chorób i zmian zwyrodnieniowych znajduje się osteoporoza, dyskopatia czy lumbago.

Osteoporoza

Występuje najczęściej po 50. roku życia, częściej u kobiet niż u mężczyzn. Wiąże się z nadmierną redukcją masy kostnej. Kości sa słabsze, pojawiają się dolegliwości bólowe, ryzyko złamania jest większe.

Osteoporoza często początkowo nie daje żadnych objawów. Swoją obecność sygnalizuje nagłym bólem, złamaniami i problemami z poruszaniem się. Wśród czynników ryzyka osteoporozy wyróżnia się częste palenie tytoniu, spożywanie alkoholu, dietę ubogą w witaminę D, niski poziom aktywności fizycznej, czy przyjmowanie leków zwiększających ryzyko jej wystąpienia.

Dyskopatia

Dyskopatia jest ściśle związana z prowadzeniem siedzącego trybu życia. Jest chorobą zwyrodnieniową krążka międzykręgowego, który nazywany jest również dyskiem. Wyróżniamy trzy rodzaje dyskopatii – szyjną, piersiową i lędźwiową. W celu zdiagnozowania choroby, lekarz przeprowadza wywiad i czasami zleca dodatkowe badania takie, jak RTG, tomografia, czy rezonans. Wśród jej charakterystycznych objawów można wymienić promieniujący ból, osłabienie okolicznych mięśni, czasami mrowienie, czy nasilanie się dolegliwości bólowych w czasie ruchu.

Lumbago

Nazywany również postrzałem, ze względu na nagły, charakterystyczny ból w okolicy lędźwiowej kręgosłupa. Wśród najczęstszych przyczyn lumbago wyróżnia się nadwyrężenie kręgosłupa, choroby zwyrodnieniowe, ciężka praca fizyczna w nieergonomicznej pozycji. Jeśli nie jest spowodowane poważnymi schorzeniami, po wdrożeniu odpowiednich środków zaradczych może szybko ustąpić.

Profilaktyka – czyli jak zapobiegać?

Żeby uchronić się przed bolesnymi zmianami i chorobami, warto zadbać o prawidłową postawę i aktywność fizyczną. Pomocna może okazać się wizyta u fizjoterapeuty – zarówno w przypadku zapobiegania problemom, jak i przy występowaniu ich pierwszych symptomów. Aktywność fizyczna umożliwia wzmacnianie i rozwijanie mięśni pleców, które stanowią silną podporę dla kręgosłupa.

Jak leczyć?

Zdecydowaną większość dolegliwości można wyleczyć metodami nieoperacyjnymi, czyli fizjoterapią. Fizjoterapeuta dobierze odpowiednie metody pracy indywidualnie do problemów czy dolegliwości pacjenta i szybko pozbędzie się bólu. W sytuacjach, w których współpraca z fizjoterapeutą okazuje się niewystarczająca w leczeniu chorób kręgosłupa, konieczna jest interwencja chirurgiczna.

Łokieć golfisty – przyczyny, objawy, leczenie

Entezopatia nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, tak fachowo nazywa się schorzenie znane przez wielu pod nazwą: łokieć golfisty. Choć nazwa sugeruje, że jest to typowa choroba występująca tylko u sportowców, nic bardziej mylnego! Zarówno osoby pracujące fizycznie, jak i umysłowo mogą zmagać się z tą przypadłością. Jakie zatem są przyczyny i objawy tej choroby? W jaki sposób ją leczyć? Zapraszamy do przeczytania artykułu!

Łokieć golfisty – co to jest?

Łokciem golfisty nazywa się zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Stan zapalny pojawia się zatem mniej więcej w miejscu, w którym zgina się staw łokciowy. Częstą przyczyną choroby jest nadwyrężenie ręki oraz uszkodzenie miejsca przyczepu mięśni. Jest to spowodowane długotrwałymi, powtarzalnymi czynnościami, m.in. obrotowymi nadgarstka.

Łokieć golfisty – przyczyny

Choroba ta dotyka głównie sportowców, którzy wykonują zintensyfikowane, powtarzalne czynności ręką. Na łokieć golfisty mogą cierpieć zatem tenisiści, osoby trenujące piłkę ręczną, strzelanie z łuku, podnoszenie ciężarów, a także oczywiście golfiści.

Co istotne, nie tylko osoby uprawiające sport są narażone na zachorowanie na schorzenie nazywane łokciem golfisty, ale także te, które pracują na co dzień fizycznie. Do zachorowalności zatem przyczynia się praca wykonywana:

  • na budowie,
  • na wysokościach, tzw. usługi alpinistyczne,
  • w ogrodzie,
  • w zakładach przemysłowych.

Łokieć golfisty należy do schorzeń przeciążeniowych, na które chorują również osoby pracujące w biurze. Powtarzalna praca przy komputerze, ciągłe zginanie łokci, sięganie po ciężkie segregatory, i podobne czynności, mogą spowodować rozwój choroby łokcia golfisty.

Łokieć golfisty – objawy

W przypadku tej choroby występuje kilka charakterystycznych objawów, należą do nich, m.in.:

  • nasilający się ból po przyśrodkowej stronie stawu łokciowego. Ból nie wpływa jednak na ograniczenie ruchu ręki, jednak jest mocno odczuwalny, np. podczas podnoszenia rzeczy,
  • dość duża tkliwość miejsca bólu,
  • uczucie „zgrzytania” podczas wykonywania ruchów łokciem.

Ogólnym symptomem chorobowym łokcia golfisty jest ból ręki i przedramienia pojawiający się podczas wykonywania podstawowych czynności. Wiąże się to bezpośrednio ze stanem zapalnym. Warto w takim wypadku umówić wizytę u fizjoterapeuty, który może zlecić wykonanie prześwietlenia USG. Na jego podstawie można ocenić stan zapalny ścięgien.

Łokieć golfisty – leczenie

Łokieć golfisty jest schorzeniem, które bardzo często jest leczone poprzez wdrożenie odpowiednich zabiegów fizjoterapii i dodatkowo fizykoterapii. Główną metodą leczenia jest terapia manualna. Dzięki zastosowaniu odpowiednich masaży i zabiegów manualnych wykonywanych na tkankach miękkich szybko można pozbyć się stanu zapalnego i bólu w okolicach zgięcia łokcia. Ćwiczenia te dobiera jednak zawsze rehabilitant. Ponadto bardzo pomocne okazują się również zabiegi: ultradźwięki, krioterapia, jonoforeza, laseroterapia i inne. W skrajnych przypadkach konieczny jest zabieg chirurgiczny.

Łokieć golfisty, inaczej entezopatia nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, jest chorobą, która w obecnych czasach może dotknąć praktycznie każdego, kto wykonuje wzmożoną pracę fizyczną, trenuje sport, a nawet pracuje w biurze. Chorobę tę leczy się poprzez zastosowanie odpowiedniej rehabilitacji, zabiegów fizykoterapii lub operacji.

Kim jest fizjoterapeuta?

Pomoc fizjoterapeuty jest nieoceniona w przypadku osób zmagających się z różnego typu urazami, bólem kręgosłupa, a także chorych na stwardnienie zanikowe boczne, czy stwardnienie rozsiane.

Kim jest fizjoterapeuta? Jakie zabiegi wykonuje? Kiedy jeszcze warto udać się do takiego specjalisty? Poniżej garść informacji. Zachęcamy do lektury! 

Czym zajmuje się fizjoterapeuta? 

Zgodnie z ustawą, która weszła w życie w 2015 roku, zawód fizjoterapeuty jest samodzielnym zawodem medycznym. 

Fizjoterapeutą nazywamy osobę, która ma wykształcenie medyczne, absolwenta studiów wyższych, kierunku fizjoterapia, który posiada prawo do wykonywania zawodu. Ów specjalista musi dysponować wiedzą z zakresu budowy ciała, różnego typu chorób i schorzeń układu ruchu i innych, ich objawów oraz sposobów leczenia. 

Fizjoterapeuta działa wielopłaszczyznowo. Zajmuje się fizjoterapią ortopedyczną i neurologiczną, zapewnia pomoc zmagającym się z dolegliwościami bólowymi narządu ruchu, służy także wsparciem w przypadku wad postawy. Ponadto, do zadań fizjoterapeuty należą łagodzenie skutków chorób i schorzeń oraz pomoc w odzyskaniu pełnej sprawności. 

Fizjoterapia – zabiegi 

Fizjoterapia obejmuje różne formy leczenia. Sposób leczenia uzależniony jest od konkretnego pacjenta, rodzaju oraz stopnia zaawansowania schorzeń i chorób, z którymi się zmaga. Wśród metod leczenia znajdują się:

  • kinezyterapia, czyli leczenie za pomocą ruchu 
  • terapia manualna
  • fizykoterapia ‒ między innymi światłolecznictwo, laseroterapia, pole elektromagnetyczne, ultrasonoterapia, ultradźwięki
  • kąpiele lecznicze. 

Bardzo często w czasie terapii łączone są różne metody leczenia. 

Kiedy udać się do fizjoterapeuty? 

Kiedy warto poważnie pomyśleć o wizycie w gabinecie fizjoterapeutycznym? Kto przede wszystkim powinien skorzystać ze wsparcia opisywanego dziś specjalisty? 

  • osoby zmagające się z bólem kręgosłupa i innych stawów
  • pacjenci po udarze i po urazach czaszkowo-mózgowych
  • chorzy na stwardnienie zanikowe boczne, stwardnienie rozsiane, czyli SLA i SM,
  • osoby po złamaniach kości i uszkodzeniach stawów 
  • pacjenci z osteoporozą i zwyrodnieniem stawów
  • osoby po wypadkach 
  • kobiety w ciąży i po porodzie

Podsumowanie 

Fizjoterapeuta należy do zawodów medycznych. Ów specjalista pomaga pacjentom w odzyskaniu sprawności ruchowej, dobiera terapię, której zadaniem jest złagodzenie skutków różnego typu chorób i schorzeń. Z pomocy fizjoterapeuty powinny skorzystać między innymi osoby zmagające się z bólami kręgosłupa, pacjenci po udarach i urazach.